Tanrı sevgiyi verdi insana severek, sevilerek ve sevinerek yaşasın diye dünyada.
Mutlu olsun ve mutlu etsin ki hemcinslerini.
Sevgiden başka duygular yaşam bulmasın kalplerde.
Çünkü ne zaman insan sevgisi eksilirse yüreklerde nefretlikler ve kötülükler kol gezmeye başlar insan çevrelerinde.
Ahlaki değerler insanı terk ederken veda eder canlar mutluluğa.
Umutlarını yitirmiş kötüler olmaz yaşamda aslında.
Kötüler de iyi olmayı tercih etmez mi sizce.
Kötülük mübah olsaydı eğer niye kötüler bile evlatlarının iyi yetişmelerini istemekteler.
Ve niye kötüler iyilere "Bre iyi insan" diye sövmez çekişirken birbirleriyle.
Ve aklı verdi Tanrı insana.
İyiyi kötüden ayırsın diye.
İnanmasın hacının, hocanın safsatalarına, doğruda arasın dertlerinin çaresini.
Yaşasın yaşayabildiği kadar.
Şükretsin sadece yaratanına.
Sadece iyiliği rehber yapsın yaşamına.
Hiçbir zaman kanmasın kötülüğün cazibesine.
Bilinmeli ki her zaman
Kötülük değil "İYİLİK" tir ideal olan.