Aklın yolu birdir der insan, gerektiği zaman. Kuşku yok bu özdeyişin ne denli geçerli olduğu, insan yaşamında.
Bu söylemin, oldukça uzun bir mazisi var. Belki de çok hatalar yapmıştir insanlar, duygusal davranarak, akıllarına danışmadıkları zamanlar...
Doğrudur yaşama renk katar duygular... Duygulardan yoksun bir yaşam yaşanamaz...
Ancak akla danışmadan, salt duyguların etkisinde verilen kararlar, çoğu kez sonuçlanır hüsranla... Ve ardından başını duvara vurmuş gibi olur o insan... Mantığın çok basit bir kuralı var... Doğru,ya da yanlış olabilir bir yargı, üçüncü bir ihtimal olamaz. Bu ilkeye sadık kaldıkça, yanılma ihtimali olamaz...
Yeter ki karar verme aşamasında uzak durmalı insan duygularından... Bu nedenle duygu kontrolü, çok önemlidir eğitim sürecinde... Hele kontrolsüz öfkeler, çok işler açar insanın başına, çok acı verirler insana.
Sonuç olarak bence, en büyük düşmanını öncelikle kendi duygularında aramalıdır insanlar...