Duyarsız değildin o gün, Sadece nedeni saklı, Veya meçhul olan, Bir görünümdeydin….
Yine de her zaman olduğun kadar, Güzeldin… Aldırma eminim bundan, Gülümsemezse insan, İlle de mutsuz sayılmaz bu yüzden.. Ve bu yüzden Mutsuz görünümünün nedenini, Sormadım senden…
Bir yığın insan geçer aklımdan, Gülümsemesi gerektiğinde gülümser, Hatta kahkaha savurur istemeden… Bütün bunlar sosyal görev…
Gerçeğini taklidinden ayırdetmek, Hiç de değildir bir insan için marifet… Ancak sevgi ile aşkla dopdolu bir gülümseme, Dünyalara bedel…
Başkalar ne düşünür buna, bilemem; Ama bence mutluluk yolu Bu kapıdan geçer..
Yapay kararlar,yapay davranışlar, Ve içerisinde barınan, Yapay sevgi görüntüleri, Gülüşler,gülümseyişler…
Bunlar değilmidir mutsuzlukları davet eden… Eğer yansıtırsa gözlerinin içi mutlulukla gülümserken, Ve kalbinin atışları eşlik ediyorsa gülüşlerine, Sen hem aşıksın,hem mutlusun arkadaş Umurunda olmasın sakın kim ne söylerse.