Binlerce yıldır türkü yakarız biz.                                                                        Türkü yakar, şarkı dökeriz.
Sen ey zulmün sahibi her şeyi yapabilecek kudrete sahip olduğunu sanan ŞEY.  Sen ey eyyy ŞEY.
Sen yağmuru yağamazsın, ıkın istediğin kadar ıkın sıkın paçanı yırt kellene giy yağamazsın yağmuru ve yakamazsın türküleri.
Türküler şarkılar bizden sorulur bizim masumiyetimizden çocukluğumuzdan.
Yaş büyütüp kanuna karşı hile ile astınız da Erdal’ı                                        çocukluğu onun masumiyeti yadigâr kaldı her yeni doğana.
Sokak ortasında kurşunladınız da Berkin’i Ceylan’ı ve daha nicesini
Masumiyetimiz sorgusuz sualsiz içimizde kaldı saklı ve gizli gizli yeşeren otlar her bahar açan yeniden açan badem erik şeftali elma kaysı çiçekleri.
Ne varsa doğal bizdedir ve sentetik her şey sizin suni liğinizde.
Amentüsüyüz insanlığın aşıp binyılları varıp gelen Spartaküsten, Pir Sultan’dan Dadaloğlu Karayılan hallacı Mansur Mustafa Kemal’den.
Bedreddin, Nasreddin hocalarımızdan elbette ki Sinan Harun Cihan Mahir Ulaş Denizgillerden, çamların ulusu Süleyman’dan
Evet dövebilirsiniz bizi, her birimizi teker teker ya da hep beraber sıra dehşeti ile girişebilirsiniz de…
De…
Dağılınca toz duman sis pus ve pusu kötülüğün karanlığı dağılınca çocuklar doğacak
Yeşeren otlar kalacak, çocukların gülüşleri, kırmızı mantinleri oyunları.
Türküler kalacak ve şiirler şarkılar
İnsanlık kalacak ve kaybetmeycek
Kazanmak kimin umurunda Tabiat ve insaniyetlik kaybetmez