Biz halktık.
Kıbrıs Türk halkıydık.
Bir şarkı var Cem Karaca’nın sesiyle çok sevmiştik.
Kendim ettim kendim buldum / gül gibi sarardım soldum / eyvah eyvah ahh diye.
Kendimiz kendimize ettik halk olmaktan caydık istifa ettik bireysel kurtuluş dediğimiz bir yanlışa saptık savrulduk ve halk değiliz artık.
Sonuç ortada.
Halkı olmayan bir devlet oldu KKTC.
KKTC’nin yığınla kurumu var.
Hatta bocce federasyonu ve uluslararası !!! olimpiyat komitesi bile var ve fakat halkı yok.
Halksız bir devlet olur mu derseniz evet olur da işte bu kadar olur.
KKTC’nin parlamento binası, binasında vekil koltukları koltuklarda vekilleri bakanları var ve fakat halkı yok.
KKTC’nin siyasi partiler yasası ve hatta seçim ve halk oylaması yasası ve dahi bu yasalar tahtında kurulan partileri o partilerin yaptığı propagandalar, seçimler için göstyedikleri adaylar ve ne yazık ki halk kavramının içerdikleri baplamında bir halkı yok.
Bakanları var başbakanı cumhur başkanı ve dahi bakanlık cumhurbaşkanlığı binası var ve hatta yepiz yenisi ve ultra lüksü yapılıyor ama ne yazık ki halk yok.
Kendimiz ettik kendimiz bulduk ve gül gibi sarardık solduk.
Halktık.
Taa 1878 yılından 1980 yılına kadar halktık biz.
Sonra dilimize yapışan kavramlar oldu ve biz biz olmaktan hep beraber halk olmazktan farıdık vaz geçtik.
Önce eskiden / halk olduğumuz zamanlarda birey kavramını / bencil kavramını öncelemezken birey ol birey gibi düşün birey ol bireysel yaşa dedik.
Hatırlayın lüks otomobiller sata biri her birinizi teker teker öptüğüne öpeceğine dair reklamlar yaptı ve hellim ekmek satın alır gibi satın aldınız sattığı markaları.
Marka otomobilleriniz oldu marka villalarınız yüzme havuzlarınız ve sonunda geldik bu güne.
Geçmiş olsun
Artık halk değiliz
Ve KKTC halksız tek devleti tarihin.
NOKTA