Kriminolojik olaylar analiz edilerek suçlulukların nedenlerine indirgenirse ilginç. Sonuçlarla karşılaşılabilir diye düşünmemek elden gelmez.
Örneğin hipotetik olarak cinayet işleyenlerin büyük çoğunluğu cinayet işlediklerinin farkında değiller.
Örneğin savaşlarda yüzlerce, binlerce belki milyonla ifade edildiği kadar insan öldürülür.
Bilirsiniz.
Her bir ölümün bir aile trajedisi olduğu malumdur.
Bunlar amaç ne isterse olsun katliam değil de nedir.
Ama her şey olup biter sonunda öldürenlerin hepsi masum.
Kahraman da denebilir onlara.
Bunların hiç biri kötü sayılmaz.
Hatta kötü de denmeyebilir bunlara.
Çünkü yapılanlar vatani görev sayılmakta.
Hem de ulvi türünden...
İnsan öldürme vakalarının hemen hemen hepsinde azmettirme var.
Bir de cinayetlerde en önemli faktör cehalet.
Önemli sorunlar bilgi ile akıl ve mantıkla çözümlenemeyeceğinde cehalet sorunları silahla çözer. 
Peki ama cehalet bir yana kötü insanlar için ne demeli.
Elbette cinayete tevessül edebilen insanlar iyi insanlar olamaz.
Ancak cinai vakalarda hele kötülerin zeki olanları fail olmaktan ziyade daha çok azmettirici veya planlayıcıdırlar.
Ama ille de yüzde yüz kötüler insanları kötü emelleri için iyi kullanmasını bilen İnsanlardır.
İşte kötülük böyle bir şey her halde.