Çocukluk yıllarımda Kerpiç evimizin bana tahsis edilen odasının tavanında paralel tomruklar vardı.... Ve her uyku öncesinde ezbere bildiğim halde  tavan tomruklarını  sil baştan ve teker teker sayardım. Aslında toplamını ezbere biliyordum.
Bu sayma tutkumun, sayısı bilinmeyen yıldızlar için detekrarla denediğimi anımsarım.Özellikle yaz gecelerinde  avluda vakit geçirirken.
İki işimin biri daima  gökteki yıldızları saymak olurdu. Ama beynimi daha çok kullanmaya başladıktan sonra anlıyordum ki yıldızlar sayılamıyacak kadar çokturArttıkları da olur,eksildikleri de Fakat absürb bile olsayıldız falları çok ilgi çekicıdır.Bir de sayısal değerlendirmede çoğu kez bir kez sevmenin binlercesinden  daha çokhem de daha değerli olabileceğini Kendi duygusal yaşantılarıma dayanarak kanıtladığım inancıyla mutlu oluyordum.
Ve hep inanmışım ki  Kalıcı tek bir aşkın Gelip geçici binlercesinden daha değerli olduğuna  her insan kulu katılmaktadır.