Çocukluk yıllarımda Kerpiç evimizin bana tahsis edilen odasının tavanında paralel tomruklar vardı.... Ve her uyku öncesinde ezbere bildiğim halde tavan tomruklarını sil baştan ve teker teker sayardım. Aslında toplamını ezbere biliyordum.
Bu sayma tutkumun, sayısı bilinmeyen yıldızlar için detekrarla denediğimi anımsarım.Özellikle yaz gecelerinde avluda vakit geçirirken.
İki işimin biri daima gökteki yıldızları saymak olurdu. Ama beynimi daha çok kullanmaya başladıktan sonra anlıyordum ki yıldızlar sayılamıyacak kadar çokturArttıkları da olur,eksildikleri de Fakat absürb bile olsayıldız falları çok ilgi çekicıdır.Bir de sayısal değerlendirmede çoğu kez bir kez sevmenin binlercesinden daha çokhem de daha değerli olabileceğini Kendi duygusal yaşantılarıma dayanarak kanıtladığım inancıyla mutlu oluyordum.
Ve hep inanmışım ki Kalıcı tek bir aşkın Gelip geçici binlercesinden daha değerli olduğuna her insan kulu katılmaktadır.