Uyandığımda, çavuş karşımda gülüyordu ve bu gülüş ‘ anlıyorum seni çocuk’ gülüşüydü.
Yaşım 16, saat gecenin onbir kırkbeşiydi.
Mangadaki ilk günüm gecem. 77. bölük desem çok da anlatmaz meramı, bölük Mandrez, takım1, manga 2. Yumurta Tepe Rum’a en yakın nöbet yerimiz, en yakın Rum dediğim de Yumurta Tepe’den 1 mil kadar uzakta Domuz çiftliği.
Öğrenciyim ya 16 yaşında, ilk gecem, çocuğum, çavuş nöbet uydurmuş bana.
İlk nöbetim mücahitlikte, saat 10-1 manga karargâhında ! . Bir su lastiği tutturmuş elime ‘nöbet süresince çiçekleri sebzeleri de sula’ diyerek.
Uyumayım diye yapmıştı ve ne güzeldi, çiçek sebze de yetiştiriyorduk.
Uyudum işte, elimde su lastiği ile uyudum işte çiçekleri sularken.
Adını esiyor rüzgâr
yennar ;
Yağmurdan kanatları ve dudakları gül sağnağı
Taş uyandıran ve su veren çeliğe
Çifte su
Ve kalkan güle gebe gecelerde
Ateş harmanı yatağından
Ne güzel bir uyumaydı o, ne güzel yurtseverlikti ve ne güzel insanlardık,
Mandrez kıracının ortasında 11 kişiydik ,biri çavuş. Bize en yakın mesafedeki insan 1 mil uzağımızda nöbete duran Rum nöbetçiydi.
Gecede ay varsa güzeldi manzara fakat yoksa karanlıktı zifiri.
Öğrenci mücahitlerdik ve hiç birimizi de mücahitliğe Rauf Denktaş, Dr Fazıl Küçük, Osman Efe, Karaca kumandan, Fikret Kürşat, Sancaktar Bayraktar, Ayni zamanda okul ( LTL ) müdürümüz de olan 88. Bölük komutanı Erol Özçelik çağırmamış zorlamamıştı. Gönüllüydük gönlümüzle.
Bir seferinde de 1- 4 Yumurta Tepe nöbetinde, içindeki fıstıkları yedikten sonra attığım fıstık hartucunun içindeki boş fıstık kabukları dolayısı ile gecenin rüzgârı ile çıkan seslerden korkarak, bölüğü alarma geçirmişliğim de var. Ta ki abimiz gibi de olan çavuşun, telaş içinde nöbet yerine gelip de olayı çözmesine kadar.
Adını esiyor rüzgâr
Cengâr ;
Çiçek emziren, kuş besleyen memelerinde
ışıldayan hersabahın erkeninde
su cana akan
4-7 nöbetinden sonra aceleyle mücahit üniformalarını çıkarır, okul üniformalarını giyer ve, silah zoru ile feth ettikleri için Rumların elinde olan Küçük Kaymaklı’yı boydan boya geçip, neredeyse sınır diyebileceğimiz Lefkoşa Türk Lisesine giderdik.
Felsefe dersi de alırdık, mantık, sosyoloji ve psikloji dersleri de, matematik, edebiyat, fizik, kimya, biyoloji ve labaratuarlarımız da vardı deneyler de yapardık, bando takımı da vardı lisenin, ve resim atölyesi efsaneydi.
Gazetesi bile vardı lisenin adı ÇIĞIR, bunu da bir gün anlatırım.
Öğrenciliğimiz başarılıydı ve mücahitliğimiz dirençli.
Viet- Nam savaşı nedeniyle ABD’yi protesto edecek denli sorumluluk sahibi öğrencilerdik insaniyetliğe karşı.
Lise öğretmenlerimiz ve çavuşlarımız komutanlarımız öğrenci ve mücahit arkadaşlarımız abilerimiz, teşekkürler sizlere
adını esiyor rüzgâr
Nar ;
Çoğaltan sevinci dalında
Açılan üstüme ve kapanmayan yara
İşleyen aşkı
Dağa taşa
hayata