İç denizim sarıydı, al mor alı al, mor moru, şimşeklenen bütün esintilerinde yeşilin de maviye çakan.
Yapraktı dal gövde kök kanat kuş kuş,
Dağdı da estiği kadar, bulut bulut yağmur yüklü, aktığı kadar suydu, çoşkun dingin,
kumdu çöl cam kırılgan
İnsan ile şeyler arasında var olan ilişkilerden biri de, insanın şeyi anlamlandırması veya anlamlandırmaya çalışması. Bir de mana var ki o çok daha derin bir mesele. Gerçi uzun bir zaman oldu mana kavramını kullanmıyoruz, yerine anlamı ikame etmeye uğraşıp durduk ve bu çaba bize, lisanımıza, düşünce ve anlatım zenginliğimize bir hayli zarar verdi.
Öfkenin meselâ manası varken ne anlamı var ki öfkenin diyebiliyoruz.
Anlamsız olabilir öfke algı kapasitesine bağlı olarak bireyin ve fakat öfke, hem bir başına kendi olarak bir manadır ve hem de bireyde anlamsız dursa da kişide manalı durabilir
Günlerden bir gündü sombahar mevsimlerden çocukluğum, kuşluk vakti ve uçurgan ikindisi, yaz akşamı da dolunay gecesi.
Aydı aydan ay. Nisan, sanki aprıl da yennar, eylül sonra. serin, akan kaynağından dokunup bileğime de şakıyıp uçan
Kişi ile bireyin farkını yeniden, yineden anlatmaya gerek yok. Hemen herkesin ben bireyim diye abukladığı post modern söylem içinde herkes bireydir evet ve fakat kişi olmak bir mananın da tezahürüdür.
Anlamlıdır X ya da Y partinin, örgütün sendikanın 1657 bireyinden bir birey olmak ve işte o anlam bireyin, bireylerin X- Y örgütünün sendikasının partisinin bütün kararlarına onay vereceği ve oy vereceği ile sınırlıdır, o sınır ile anlam kazanır.
Kişilik bir anlam değil de mana olduğundan dolayı, kişi, Y veya X örgütüne, sendikasına partisine sempati duysa da hatta üye olsa bile asla ve katiyen Çankaya noteri gibi ya da sustalı maymun gibi, otomatik onay makinası gibi davranamaz. İnsan olmanın manasından hareketle diğer bütün örgüt bireylerine anlamlı gelen söylemin, insanlıkla ilgili bir manası olmadığını ve fakat öbür partiyi zedeleme ve bu partiye oy getirme ihtimalinden dolaylı anlamlı bulduğu söylemin genel geçer bir lafazanlıktan öteye bir işe yaramayacağından hareketle insan olmanın onuru, ki onur da bir anlam değil manadır, eleştirel aklın gereği ile yerden yere vurur ki her bir kurum kuruluş var olma manasını yeniden hatırlasın.
İki eden beni birken çoğalan ve çoğaltan. boy veren başaklar, açmaya hazır rengini tomurcuk. ille de karanfil, hercai menekşe, ıtır ve nane
Kendini yazan kendine, günden güle ve şiire
Şarkı olup çoğalan.
Kimdim ben diye sormadan yaşayan
Yaseminle tütüp erikle çiçeklenen
Dal ucu bileğimde
Ve gerilmiş yay
İnen dağı tay
Ve korsan
İç denizimde