Karanlıktı. Karanlıktı zifir
Evveldi karanlık zifirdi. toz ve alev. tozdan ve alevden top sürdü karanlığın içine kırdı hükmünü. tozdu ateşten milyarlarca yıl sürdü yırtılmıştı karanlık ve kor. kor aleve kesti ateşe döndü. ateşti sesin sahibi. ses kendini yazdı ateşe ve soğudu kayaya taşa. toza kesti sonra toprağa ve su dedi ateş. toprak toprak ve topraktı içti içti suyunu çamura kesti ateş.
Canın serencamı başlıyacaktı
ALDI ATEŞ
Ateşim ben alevden üflenen kıvılcımdan
Hani ten içre olan tenden
Tin olan evvelden
Yanmak için yar ile
Yaren olmak için inceden derinden
Yârin bakışı ile çakan şimşeklenen
Yanan ve yakan herşeyi
Önceden önceden
ALDI SU
Suyum ben aziz
Zamanlar öncesinden Suyum
Hani çektiğiniz yerin derininden
En derininden
Ve arşın engininden
Toplaşan bulut bulut ve yağan
Yağantoprağınıza
Milyar milyar yıl öncenizden.
İndiğimdir derine masal
Ve yırtıp kayayı çıktığım masal
Öncenizim ben
Tanrıçanın kendisi
ALDI TOPRAK
Evinizim
Arştan inen kor alevin
Ve damla damla biriken bulutlarda suyun
Açtım kollarımı gel dedim
Geldiler
Ateşle su oldular
Bağrımı yaktılar söndürdüler soğuttular
Buza kestim
Sonra kaya taş oldum suyla seviştikçe sonra toz
Soğudum suylan
Kendimi buldum
sudan.
Çamur oldum
ALDI İNSAN
Toprak dedim su dedim
Emek dedim
Aşk dedim
Aşk
Toprak sıcaktı
Arındı deniz tuzundan buharla
Yağdı toprağa yağmur dedim
Çamur dedim İnsan
ve yoğurdum yoğurdum kerpice