Kibirlilere ekabir derler, aslında ekabir kişiler değersiz değiller...
Değersizlik diye olamaz bir şey doğada.
En değersiz görünen çöp ve atıkların bile bir değeri var...
Değersizlik varsa da sadece lafta...
Ama ekabirlik bir başka...
Verilen değerin sindirilmemesindendir ekabir olmak...
Yani kibirli olmak.
Kendini farklı görmek başkalarından diye tanımlanabilir ekabirler...
Bunlar kendi kusurlarını ne görürler ne de kabul ederler...
Çekinmeseler başkalarından küçük dağların yaratıcısı olduklarını dillendirecekler...
Aynaya baksalar bile ekabirler boylarını postlarını unutarak kendilerini devleşmış görecekler...
Yolda belde dikleşirler de, asla kamburlarını görmezler...
Ekabirler asla gerçekçi değiller.
Hayallere sığınarak komplekslerini giderdiklerini zannederler...
Ekabirler aynı zamanda narsistirler...
Kendilerinin dışında kimseyi sevmezler.
Başkalarına değer veremezler.
Çünkü küçüleceklerini zannederler...
Bir davranış bozukluğudur ekabirlik, acınmaya değil yardıma muhtaçtır narsist ve ekabirler.
Sadece tevazudur insanı yücelten.