Aramak diye bir şey var.
Sormak da aramanın bir türü değil midir.
Bulunan, yeni aramaların eşiği olurken cevap  yeni soruyu gündeme getirmeli değil mi.
Öğrencilerinden cevap değil soru istemeli öğretmenler, alıştığımız eğitim sistemi cevabı zaten belli bilinen soruları öğrencilerin üstüne boca etmekle yetiniyor ne yazık ki.
Her yeni gün yeni bir dünya yeni bir serüven ise.
Ki öyledir kendisi farkında olmasa da her insan dünden başka biri olarak uyanır yeni güne, o halde 2022 yılında sorduğu soruyu niye soruyor ders kitapları ve ne yazık ki öğretmenler de öğrencilere.
Arar insan ve bulur, bulunan yeni soruları gündemlemiyorsa ya aranmamıştır ya bulunduğu sanılan şey bulunmamıştır.
Neyi kime ve nasıl sormalı.
Bir gün hayal ediyorum, öğrenciler öğretmenlerini soru yağmuruna tutuyorlar, oysa öğretmenleri onlara dün bir soru sormuştu cevabını bu gün almak üzere.
Öğrenciler Mağusa diye özetlenebilecek cevap yerine öğretmene kırk soru soruyor ( sınıf kırk kişilik )
Kırk sorunun her biri de öğrencilerin günlük yaşamları içinde Mağusa hakkında bildiklerini şaşırtmalı bir anlayışla öğretmene yönelttikleri sorularla anlamlandırmaya çalışıyorlar.
Vatan Yahut Silistre piyesini yazan şairin sürgüne yollandığı şehir hangi şehirdir.
Ya da Kıbrıs Türklerinin en ünlü güreşçilerinden Mehmet Şemmedi’nin yaşadığı şehir.
Veya, cümbez ağacı ile ünlü meydan hangi şehrimizdedir.
Evet böylesi soruları öğretmenine yönelten öğrenciler öğretmen aramaktadı ve aynı zamanda Mağusa’yı da aramaktadırlar.
Öğretmeni bulurlarsa yeni ufuklara yelken açabilecekleri gibi, bulamazlarsa da yerinde saya geçeceklerdir uygun adım diye.
Boru değil.
Eğitim bakanı Luricina köyünde sadece üç öğrenci kaldığı için köyün okulunu kapattık demiştir.
Ne zaman demiştir 26 Eylül 2023 tarihinde demiştir.
Doğduğu köyde ilkokula gidemeyecek artık Luricina doğumlu çocuklar.
Doğduğu köyde, mahallede gideceği okul olmayan çocuklara memleket duygusunun gelişmesini nasıl bekleyebiliriz ki.
Tek bir öğrenci bile kendini dışlanmış hissetmemelidir.
Ne yazık ki yıllardır köyde doğmuş olan çocuklar kendilerini dışlanmış hissediyorlar, onlar da önce kendilerini sonra öğretmenlerini ve elbette ki devletlerini aramalıdırlar.
Umarım bulurlar.