Zaman zaman Medeniyet denilen insan harikasını düşünürken aslında bilim,teknoloji ve sanatta atılan hamleleri tasvir etmekten önce çağdaş dünyada yaşayan bireysel davranışlara mercek tutmalı  herşeyden önce.
Örneğin çevre kirliliğinden söz edilebilir önemle. Ve bireylerin bu konu ile ilgili alışkanliklarını gözlemlemeli  dikkatle.
Örnegin yerleri,sokakları  bilinçsizce kirletenleri, yerlere çöp atanları mendilini kullanmak yerine Yere tükürenleri düşünürum medeniyet yoksulluğunu izlerken.
Basit görmemeli insan bu tür çirkinliklere baktıkça. Bizzat kendim görmüştüm medeni bir ülkenin bir kadınını köpeğinin atığını temizlerkencebinden çıkardığı peçete ile.
Götürmüştü atığı, poşete yerleştirerek beraberinde. Bunun yanında ses kirlilikleri de eklenmeli medeniyet karşıtlığına. Küfürlü konuşmaları da  eleştirmeli insan yaşamak isterse medenice...
Ve şöyle kapatmak isterim maksadımı medeniyet özlemiyle. Bir toplum bireyini gözlemlerkenelinde tuttuğu küçücuk çöpünü  atmak için bulamadığinda herhangi bir çöp kutusu,çöpünü cebinde tutmayı yeğlerse...
Orarad bir nedeniyet kıpırtısı yaşarım içimde.
Umutlanırım gelecekten. Son olarak söylerim bir gerçeği altını çizerek: Eğitimin zaferidir medeniyet.