Irmaklar kesişir bileklerindir
Ufkun ardı parmak uçların ki tutuşur bir kırmızı
Gül ya da nar
Açınca
9 kerre düşünmesi ve bir söylemesi aşkın kendini
Nedendir
ağacın en derin en eski hasreti ille de ille kendini
Yenileyecek o sesi hasretle beklemesi
Ve düşürmesi yüreğinden depremle
Çekirdeğini
Adın senin nedir
Sesin ezelebed şiirimdir
Akınca ağzından ağzıma
Sözlerin
Gemiler limanlarına dönerdi ve
Hırsızlanmış bir yemiş dalından
Sürerdi kendini yırtıp toprağı yerin
Yüzüne
Esiyorum kendimi
Açık kalmış pencerenden
Çimenlerine
Ah yüzümü sürüyorum
Gülsür
Dudaklarına ve gel aysularından
Günrüzgarından
Gelvekal
Kalışın kiraz mevsimi olsun kaysı dalında
Nar mevsimi
Sonsuzluğunda çocukluğunun
Tomurcuksun
Benisen
Kırlardan topladın kıraçlardan, gecenin karasından, hiç olmayacakmış gibi duran sabahın kıyısından.
tuzdan bir de bakırdan demirden tunçtan
Kurumuş kurutulmuş dallarımdan
Ah bir ağaçtım
Geçmiş kendinden vakti ölüme ayarlı.
Benisen kendinden yarattın
Bellibelirsiz dudak kıyısı gülümsemenden
ve hiç söylenmemiş senden öce sözlerinden
güz yağmurları yağdırdın toprağıma.
Benisenaçtın
Çıplakılığında şiirin beni yarattın
Yağmur
Yağan sesindir.
Ben ıslak aşktan şarkından.
Herbir yanım sen açıyor çiçeklenince dallarım.
Ağacım toprağına hükümlü.
Dalları yemiş yüklü
Ahh çocuklara
