Gülsür
Dudaklarına ve gel aysularından
Gün rüzgarından
Gelvekal
Kalışın kiraz mevsimi olsun
Sonsuzluğunda çocukluğunun
Tomurcuksun
Benisen
Kırlardan topladın kıraçlardan, gecenin karasından, hiç olmayacakmış gibi duran sabahın kıyısından tuzdan bir de bakırdan demirden tunçtan
Kurumuş kurutulmuş dallarımdan
Ah bir ağaçtım
Geçmiş kendinden vakti ölüme ayarlı. Beni sen kendinden yarattın
Bellibelirsiz dudak kıyısı gülümsemenden ve hiç söylenmemiş senden öce sözlerinden
güz yağmurları yağdırdın toprağıma.
Beni sen açtın
Çıplakılığında şiirin beni sen yarattın
Yağmur
Yağan sesindir.
Ben ıslak aşktan şarkından.
Herbir yanım sen açıyor çiçeklenince dallarım.
Ağacım toprağına hükümlü.
İpek ,
Çünkü yırtılınca gece yaprakları ağzından akar bir suyla yıkanır gelir
İlkyazdır adın sonsuzluğunda şiirin.
İpek
Çünkü alır beni benden sürer hüzün ki serçe yavrusudur ıslanmış aşkın yağmurunda yüzün
Derim ki demdir dövüp demiri tavında çıkarım yasak dağlarına şarkımla inerim suyuna.
İpek
Çünkü ellerin bir değse ah değse elime yıldızlar iner gözlerinden nar bahçeme
Neyin sesidir ki su aya benzer su ah bir ah bir kuştur
Hiç kalkmaz içimdeki çocuğun omzunda oturur
Sözlerin akınca
Ağzından
Mevsimi der ve
Yaprağa durur ağaç
Herbir yaprağı saçlarında incidir
Ve sahici ipek
Tenindir günle gecenin
Bıçak sırtı sınırı
Aşarım ah benim yaram
Kanayan derininde
