Ne kadar sahiciydi gül de dikeni de. Şarabımızı almak için eziliyorduk, karanlıktı gün de kendim kandildim kendime, kendim ediyor buluyordum,  kendim elimle ediyor boynumla çekiyordum.
Boyun borcu ile uyanıyordum, sokağıma borcum vardı, mahalleme köyüme şehrime, akar suyuma, rüzgarıma dağıma taşıma denizime ovama borcum vardı, günaydın dediğim demediğim herkese ve dahi börtü böceğe.
Sahiciydi yaşadığım.
Nerdeydim ve dostlarım nerdeydi, açıktı netti dostluk, yağmur gibi sahiciydi karanfilli baharlı çayın kokusu gibiydi ısıtırdı insanın içini dost bir yüze bakıyor olmanın sevinci, narın yarılması gibiydi binbir taneli, hayatın her yönüne açılmaya hazır.
Ne istediğimi bilen günlere uyanırdım.
Sahiciydi herşey.
Taş sahiciydi ve baskılar da.
Memleketim vardı, acı veriyordu bana yoksuldu insanlar yoksundular pekçok şeyden, hapisanede gibiydiler, nöbete duruyorlardı. Aç değillerse de boğaz tokluğundan biraz iyiydi halleri ,yılda bir kez kiraz alabiliyorlarsaydı da tadını biliyorlardı,bayramdan bayrama potin almanın sevinci vardı paylaşılan paylaşıldıkça çoğalan
Umut sahiciydi, bir masal dağı olan Kaf Dağı’nın ardında da olsa sahiciydi umud ve şiir umudun çapraz fişekliğiydi  namlusuna sürüldüğünde umudun karanfil püsküren, mataraydı susamışlara. 
Okumak içinde suyu tükenmeyen küçük kara balıklar gibiydik okyanusa yüzen
Sahiciydi dostluk ve kavga umut ve yenilgi sahiciydi.
Memleketim yok artık benim
Arsalar var, kurumlar kuruluşlar sendikalar partiler parlamento ve devlet
Oteller, uçak alanları, limanlar bankalar siyasi görüşmeler,
Memleketim yok benim
Ne hazin
Tarhin çöp sepetinde dostluklar, arkadaşlıklar felsefe ve umut
Yarın yok artık.
Gün para günü, gün sanal ve… 
Ve hayat eski bir hayal.
Bırakmalı mı burda
Hayır değil
‘’Dönen dönsün, ben dönmezem yolumdan’’ demiş Pir Sultan dedem.
Ayni yolu yürüdüğünü varsaysa da seçmenler tayfası, gördüğü başkadır şairin yolda, dediği bir başka.
Gül döker yoluna çocukların da gider yoluna, yolu şenlik kıyamet, varsın kazanma yolunda yürüyenler hep ayni hedefe varsınlar.
Şiirin derdi yok kazanmak diye.
Kazanmak diye bir derdi olmayan şiiri yenemezsiniz.
Ve sizin battığınız bataklıkta güldür açan şiir ve kokusunu saçan.
Söyleyen sözünü, ağlayan gülen, çocukların sesiyle çiçeklenen.