Yıllarını verir ebeveyinler Evlat uğruna Hele doğum sonraki yıllarda..
Kendine yeterli bir yurt ve dünya insanı oluşturana kadar İnsan bir hakikatın bilincinde olur mutlaka.
İnsan doğmak yeterli değildir ınsan olabilmek için. Onun için ömrün Önemli bir kısmı geçer Çeşitli okullarda.
Eğitimleri gerekli insan evlatlarının muhakkak. Olabilmeleri için gerçek insan. Ve ebeveynler bu amaçla evlatların insan olmalarına imkan sağlamak uğruna nerdeyse yaşlanırlar okul yollarında.
Ve binbir fedakarlıklarla emek ve masrafla okurlar evlatlar. Ve artık gözler geleceğe bakar.
Mutlu olmalarını beklerler Tanrılarına yakarırcasına. Bir de maazallah bir savaş çıkar. Evlat uğurlanır göz yaşlarıyla. Sonra ebeveyin heycan içinde hicranla bekler.
Evlatla yatar,evlatlarla kalkar. Gün gelir evlat askerden döner analar babalar sevinçle evlatlarını karşılar.
Veya bir kara haber Allah koruya. Ve...ve..ve... Trajediyle son bulur bir roman...
Bir Çare Gerek
Huzuru düşünürken ben Dünyanın genelinde olması gerektiğine inanıyorum. Ve mutlak anlamda Onu göremiyorum.
Çünkü dünya bütününün bir çok parçaları çeşitli ihtilaflar nedeniylehuzursuzlar.
İrili ufaklı savaşlar bir türlü bitip tükenmiyor Ve her gün Yığınla insan evladıölüp ölüp zamansız gidiyor.
Kimi yaşlı,kimi genç hatta dünyasına henüzbakamamış bebeler.Ve yeri geldiğinde insan olarak yaratıldık diye Öğünüyoruz.
Bence her gün bunca Insan kanının akmasını Önlemeye asırlardır bir çare bulamadığımız sürece İnsan olduğumuz nedeniyle Öğünmeye hakkımız Yoktur.
Gerçekten insan isek eğer mutlak barışa temelli çare bulmalıyız. Mutlaka.
Kalıcı Olmalı Aşk
İnsan huzurunun en başta olan koşuludur sevgi Ancak ille de koşulsuz olmalıdır sevgi.
Ahlakın da mutlaka Nedeni olur sevmek. İyi insan olmak için koşuldur insan sevgisi.
Aslında her türlü sevginin Ve aşkın temelinde Olmazsa insan sevgisi Aşk dediğimizmutluluk hissi gelip geçici bir melltem olur.
Kalıcı olmalı ınsan sevgisi kalıcı olmalıdır aşk... Bilinmeli ki Sadakatin de temeli budur.
