Küçük çocukların da taklitli oyunları izlenmeye veya anımsamaya değerdir değil mi?
Aslında oynadıkları sosyal nitelikli oyunlar başta aile yaşamı olmak üzere,hırsız -polis oyunları çok sevdikleri kovboy filimlerinden çok etkilendikleri için kovboy oyunları,okul yaşamına ilişkin okulculuk oyunları,spor oyunları,askercilik oyunları daha bir çok...
Çocuklar küçük olmaktan ziyade büyümeye motive olurlar...
Hatta çar çabuk büyüme.Büyükleri gibi olmak için gayret içindeler.
Onları hep çocuk gibi görmek,hatta sürekli sözle ve dokanma ile sevmek onları çok mutlu etmez.
Canım,kuzum,kuzucuğum,aşkım diye hitap edilmesinden bile çok hoşlanmazlar.
Ama isimleri ile hitap edilmesini mutlaka tercih ederler.
Onların hep çocuk gibi görülmesi veya böyle gösterilmesi büyüme hevesleri açısından şayanı makbul değildir...
Aksine büyuk gibi gösterilmesi büyüme heveslerini artırdığı için çok mutlu olurlar...
Çocuklarda büyükleri taklit güdüsüne ebeveyinlerin çok dikkat etmesi gerekiyor.
Emin olunuz ki onları büyümüş gibi görmek ve onlara büyuk gibi davranmmak çok gerçekçi pedagojik bir tutumdur.
Bu anlayışla büyüyen çocuklar daha önce olgun gençler olurlar.Özgüvenleri de çok erken ortaya çıkar.
Sosyal yaşamda büyükler için de gerçekçilik hayli önemlidir.
Yanlışlarla,yalanlarla koşullandırılan toplumlar günün birinde gerçeklerle yüz yüze geldiklerinde hüsrana uğrayabilirler...
Bir toplum düşününüz uzun süre kendi seçtikleri tarafından yönetildiklerine inandikları halde, günün birinde bu demokrasicilik oyunundaki katkılarının önemsiz oranda olduğunu anladıkları zaman nasıl şoke olurlar...Çok soğuk bir duşun altına itildiklerini hissederler değil mi?
Üç temel ilke var ki çok önemlidir.Kaytarırsanız peşinizi bırakmazlar.En azından özgüveniniz sarsılır:
1-Dürüstlük. 2-Gerçekçilik 3-İyi niyet