Biz karıncalara benzeriz hiç şaşırmazlar yuvalarını, cennete benzese de başka diyarlar....
İlle de sürdürmek ısteriz yaşamı alıştığımız yerde üstelik alıştiğımız şekilde monoton gelse de yaşamak bize karıncalar yuvalarina dönerken asla hata yapıp da, başka yuvalara girmezler, besin toplamak için çok uzaklara gitseler de.
Hiç şaşırmadan, mutlaka kendi yuvalarına dönerler Bizim insanlarımız da farklı değiller Sadece içgüdüler yerine alışkanlıklar devreye girer.
Baktıklarında evlerinden ille de bildikleri ve tanıdıklarını görmek isterler aynı yerlerde...
Hatta huzurları kaçar insanların anımsadıklarını yerlerinde görmediklerinde. Ayırdedicidir ayrıcalıklar türlerin herbirinde...
Ama ille de, akıl denilen genel yetenek insanı üstün kılar, canlıların tümünden.
İnsanlar Ve Karıncalar
Teoman Ersöz
Yorumlar